ประวัติความเป็นมาของกีฬาฮอกกี้

ประวัติฮอกกี้ ได้กล่าวถึงหลักฐานแรกที่พบนั่นคือภาพวาดอียิปต์โบราณอายุกว่า4,000 ปี ซึ่งเป็นภาพที่มีลักษณะคล้ายการเล่นกีฬาฮอกกี้  จากนั้นก็มีการค้นพบหลักฐานเพิ่มเติมในสมัยกรีก-โรมัน ที่แสดงได้เห็นว่ามีการค้นพบและเล่นกีฬาลักษณะนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณอยู่แล้ว โดยอุปกรณ์กับวิธีการเล่นก็คล้ายคลึงกับการเล่นฮอกกี้ในสมัยปัจจุบัน อาจจะแตกต่างกันบ้างในเรื่องของวัสดุที่ใช้ทำไม้ฮอกกี้กับวัสดุที่ใช้ทำลูกฮอกกี้ 

กีฬาฮอกกี้ เริ่มรู้จักเป็นที่แพร่หลายจริงๆ ในช่วงศตวรรษที่ 19 ที่ประเทศทางยุโรป เช่นในสหราชอาณาจักรส่วนใหญ่มีการเล่นกีฬาชนิดนี้ในระดับโรงเรียน หลังจากนั้นก็นิยมเล่นกันในระดับมหาวิทยาลัย มีการจัดการแข่งขันระหว่างมหาวิทยาลัย เช่น มหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ดกับมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ต่อมาก็ได้เผยแพร่ไปยังประเทศอเมริกา แล้วก็ได้รับการบรรจุเป็นกีฬาที่ใช้แข่งขันในโอลิมปิกรวมทั้งฮอกกี้ชิงแชมป์โลก ที่เริ่มจัดการแข่งขันครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1971 โดยมีทีมที่เข้าร่วมการแข่งขัน เช่น ปากีสถาน เนเธอร์แลนด์ ออสเตรเลีย 

สำหรับประวัติกีฬาฮอกกี้ในประเทศไทย มีจุดเริ่มต้นมาจากชาวต่างชาติที่เข้ามาพำนักอยู่ในไทย ในราวๆ ปี พ.ศ.2505 สถานที่เล่นก็คือ ราชกรีฑาสโมสร จากนั้นในปี พ.ศ. 2507 ก็มีการสอนให้เล่นกีฬาชนิดนี้ครั้งแรกในประเทศไทยที่วิทยาลัยพลศึกษา และเป็นหลักสูตรการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการในเวลาต่อมา ตลอดจนได้มีการก่อตั้งเป็นสมาคมฮอกกี้แห่งประเทศไทยและเข้าร่วมสมาชิกสหพันธ์ฮอกกี้แห่งนานาชาติในปี พ.ศ.2509 ด้วย

กติกาการเล่นฮอกกี้ วิธีการเล่นและประโยชน์ที่ได้รับ

ก่อนอื่นมาทำความรู้จักกับอุปกรณ์การเล่นฮอกกี้ ที่สำคัญ ซึ่งประกอบด้วย ไม้ฮอกกี้สำหรับแข่งขันซึ่งต้องได้มาตรฐานตามที่สมาพันธ์ฯ กำหนดไว้ เช่น ขนาดความสูง ความโค้ง ความคม เป็นต้น ส่วนลูกฮอกกี้หรือเรียกว่าลูกพัค (Puck) ต้องมีลักษณะเป็นลูกบอลเป็นทรงกลม ทำจากวัสดุสีขาวพื้นผิวสัมผัสราบเรียบและแข็ง นอกจากนี้ยังมีอุปกรณ์เฉพาะของผู้เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู นั่นคือ เครื่องป้องกันแขน ขา ศีรษะเพื่อไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ โดยจะต้องเป็นเครื่องป้องกันที่มีคุณลักษณะตรงกับที่สมาพันธ์ฯกำหนดไว้เช่นกัน 

วิธีเล่นฮอกกี้  ผู้เล่น 2 ทีม แบ่งเป็นทีมละ 11 คน แต่ละทีมมีผู้เล่นสำรองได้ทีมละ 5 คน  ในการเล่นถ้าอธิบายให้เข้าใจง่ายๆก็คือ แต่ละฝ่ายต้องแข่งกันตีลูกบอลหรือลูกพัคด้วยไม้ฮอกกี้ให้เข้าประตูทำจากตาข่ายของฝั่งตรงกันข้าม ระหว่างที่เล่นอยู่ในเกมต้องระวังห้ามให้ลูกบอลถูกส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย ยกเว้นผู้รักษาประตูเท่านั้นที่สามารถใช้เท้าเตะและใช้มือปัดลูกบอลได้เฉพาะในเขตที่ยิงประตู ในส่วนของการยิงประตูที่ถือว่าได้ประตูนั้น กำหนดไว้ว่าต้องเป็นการยิงจากภายในเขตประตูหรือในกรอบ 16 หลา ที่มีเส้นโค้งเป็นเครื่องหมาย ซึ่งมีศัพท์เฉพาะที่เรียกกันว่า หัวกะโหลก หมายความว่าผู้เล่นจะต้องยิงลูกพัคให้เข้าประตูในกรอบพื้นที่หัวกะโหลกนั่นเอง