ประวัติความเป็นมากีฬาฟันดาบ

ประวัติกีฬาฟันดาบ ได้กล่าวถึงความเป็นมาของกีฬาชนิดนี้ว่ามีจุดเริ่มต้นจากประเทศสเปน โดยเป็นหนึ่งในวิชาของนักดาบสำหรับเพื่อป้องกันตัวและใช้ในการประลอง ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้ถูกบันทึกโดยนักฟันดาบชาวสเปนชื่อ Diego de Valera ในระหว่างปี ค.ศ. 1458-1471 ต่อมาหลังจากนั้นการประลองก็ถูกสั่งระงับจากทางการแต่ชาวสเปนก็ยังนำวิถีฟันดาบไปเผยแพร่ที่พื้นที่ทางใต้ของอิตาลี ซึ่งเป็นพื้นที่ปะทะกันของสองประเทศ ภายหลังได้มีการตั้งกฎ-กติกาเกี่ยวกับ กีฬาฟันดาบ ในช่วงปี 1800s จากโรงเรียนสอนฟันดาบในอิตาลี และในช่วงปี 1900s กีฬาฟันดาบก็ถูกบรรจุลงในการแข่งโอลิมปิกครั้งแรก โดยใช้รูปแบบการฟันดาบแบบดั้งเดิมจากช่วงยุค 1900s นั่นเอง

สำหรับในไทย กีฬาฟันดาบเริ่มเข้ามาเป็นที่รู้จักตั้งแต่ปี พ.ศ. 2478 และก่อตั้งสมาคมฟันดาบสมัครเล่นแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์อย่างเป็นทางการใน พ.ศ. 2508 รวมทั้งเป็นสมาชิกของสหพันธ์กีฬาฟันดาบระหว่างประเทศด้วย

กติกา วิธีการเล่นและประโยขน์ของกีฬาฟันดาบ

ฟันดาบแบบสากลแบ่งออกเป็น 3 ประเภทหลักๆ คือ ดาบฟอยล์ (Foil) ดาบซาเบอร์ (Sabre) และดาบเอเป้ (Epee) ในส่วนของวิธีการเล่นกีฬาฟันดาบ เบื้องต้น สิ่งสำคัญคือชุดที่ใช้แข่งซึ่งจะต้องเป็นชุดที่มีเกราะด้านในสำหรับป้องกันอันตรายรวมถึงอุปกรณ์อื่นๆ เช่น ปลอกแขนแจ้งคะแนนไฟฟ้า หน้ากาก รองเท้าฟันดาบโดยเฉพาะ เป็นต้น เมื่อเริ่มเล่น ผู้เล่นทั้ง 2 ฝ่าย จะใช้ดาบฟันคู่ต่อสู้ให้โดนเป้าหมาย เมื่อโดนก็จะมีแสงสว่างขึ้นและเป็นคะแนน กติกากีฬาฟันดาบ เกี่ยวกับการแพ้ชนะที่ควรทราบก็คือในประเภทชายใช้เวลา 6 นาที ฝ่ายใดได้ 5 คะแนนก่อนเป็นฝ่ายชนะ ส่วนประเภทหญิงใช้เวลา 5 นาที ฝ่ายใดได้ 4 คะแนนก่อนเป็นฝ่ายชนะ

ประโยชน์ของกีฬาฟันดาบ ที่เห็นได้ชัดที่สุดคือเป็นกีฬาที่ต้องใช้ศิลปะการใช้อาวุธป้องกันตัว ดังนั้นเรื่องความปลอดภัยของตนเองและคู่ต่อสู้จึงเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้และมีประโยชน์ในหลายๆ ด้าน เช่น ต้องไม่ใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือดาบป้องกันหรือโจมตี เป็นการฝึกความมีวินัยในตัวเองอย่างหนึ่งและนอกจากนี้ยังช่วยเรื่องความมีสมาธิการใช้สติปัญญาควบคู่กับพละกำลังในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นด้วย